++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันจันทร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2552

สิ่งสำคัญก่อนหน้าและเร่งด่วนคือ ยุทธวิธ๊การสู้ศึก

ฝ่ายที่จะวางแนวทางการฟื้นฟูก็ร่างนโยบายไป
แต่สิ่งสำคัญก่อนหน้าและเร่งด่วนคือ ยุทธวิธ๊การสู้ศึก
เพราะเวทีการเมืองเราไม่ได้เล่นคนเดียว
ต้องมีการต่อสู้เพียงแค่คำพูดสวยหรู นโยบายที่ดีเลิศบนกระดาษนั้น
ไม่ว่าใครก็เขียนได้
เพราะมันเป็นเพียงตัวหนังสือที่อ่านแล้วรู้สึกดีเท่านั้น แต่ความสำคัญคือ
เอาสิ่งเหล่านั้นมาแปรเป็นรูปธรรมมากทีสุด

กลยุทธ์ ในการสู้ศึกนั้น ต้องอย่าลืมว่า ประชาชนรากหญ้าของประเทศ
บริโภคนโยบายประชานิยมมานาน โดยไทยรักไทย
และประชาธิปัตย์ก็ยังมาต่อเนื่องกับนโยบายนี้ หากคิดจะสู้ศึกเลือกตั้ง
อย่าหักดิบ ประชาชนโดยยกเลิกนโยบายประชานิยม เพราะนั่น คือแพ้แน่นอน
การสู้ศึกบางครั้งต้องใช้กลยุทธ์ เกลือจิ้มเกลือ
เมื่อมีโอกาสได้เข้าสู่อำนาจแล้วจึงค่อยเปลี่ยนแปลงไปที่ละส่วน

อยาก แนะนำ นโยบายด้านเศรษฐกิจที่ควรใช้หาเสียงซักนิดคือ เรื่อง
ตลาดชุมชน เพราะจากที่วิเคราะห์ ( ตัวผมเองก็ทำกิจการอยู่เหมือนกัน )
หลักสำคัญที่สุด ( ซึ่งทุกคนก็รู้) นั่นคือ ประชาชนขาดกำลังซื้อ
การที่จะทำให้ประชาชนมีรายได้เพิ่ม ในความคิดของผมคือ การสร้างอาชีพ
สำหรับประชาชนทั่วไปก่อน เพราะประชาชนทั่วไปมีอาชีพค้าขายอยู่แล้ว
ซึ่งปัญหาที่ผมเคยถามกันอยู่บ่อยๆคือ สถานที่ในการประกอบอาชีพ
อยากให้พันธมิตร เสนอนโยบายเรื่อง การสร้างตลาดชุมชน ในรูปแบบคล้ายตลาด
อตก หรือตลาดยิ่งเจริญ และให้ประชาชนทั่วไป
เข้าไปทำการค้าในสถานที่ตลาดโดยเก็บค่าบำรุง ในลักษณะช่วยเหลือประชาชน
โดยเก็บในราคาถูกเพื่อแบ่งเบาภาระประชาชน
เพราะหากประชาชนมีสถานที่ที่จะประกอบกิจการค้าขาย
ก็จะมีการค้าขายเกิดขึ้น รายได้ และอาชีพต่างๆก็จะตามมา
หากมีการสร้างตลาดในลักษณะนี้โดยภาครัฐมาก
ก็เท่ากับเป็นการส่งเสริมในเรื่อง ของอาชีพ และการเพิ่มรายได้
และเป็นทางออกให้แก่ผู้หาสถานที่ค้าขาย อีกด้วย ( รับรองว่า
สู้กับห้างค้าปลีกขนาดใหญ่ได้สบาย )

หากมีการสร้างสถานที่ค้าขายให้ กับประชาชน เกิดขึ้นในทุกจังหวัดโดย
ภาครัฐเป็นตัวสนับสนุน ก็จะทำให้เกิดการสร้าง อาชีพ
ทำให้ประชาชนมีทางออกในการหารายได้ ไม่ว่าจะเป็นรายได้หลัก หรือ
รายได้เสริม และเมื่อประชาชนมีรายได้เพิ่ม ความเป็นอยู่ดีขึ้น
ความต้องการในด้านการอุปโภค บริโภค การท่องเที่ยว ก็จะตามมา
และการจ้างงาน การสร้างธุรกิจ ก็จะตามมาเป็นลูกโซ่
อย่ามามัว เป็นศรีธนญชัยถกเถียงเรื่อง เศรษฐกิจกันอีกเลยเพราะ
การช่วยประชาชนรากหญ้า และประชาชนทั่วไป เป็นการช่วยเหลือที่ยั่งยืน
และไม่เป็นภาระแก่รัฐบาล แต่การคิดว่า จะช่วยเหลือ บริษัทใหญ่ๆ
โดยการหว่านเงินเข้าสู่ระบบเพียงเพื่อหวังว่าบริษัทเหล่านั้นจะมีความสามารถ
ในการจ้างพนักงาน เพราะบริษัทยิ่งใหญ่มากเท่าไหร่
ปัญหาก็จะยิ่งแก้ยากและทั้งการจ้างงานก็มีจำนวนพนักงานถูกจ้างไม่กี่หมื่น
หรืออย่างเก่งก็แค่หลักแสนคน ทั้งต้องใช้เงินทุนมหาศาล
แต่หากใช้วิธีการสร้างสถานที่ค้าขายให้แก่ประชาชน
จะเป็นทั้งการสร้างอาชีพและสร้างงานไปในตัวพร้อมกัน
และหากประชาชนฐานรากมีฐานะการเงินที่ดีขึ้น ย่อมต้องส่งผลต่อการใช้จ่าย
ทำให้บริษัทธุรกิจใหญ่ๆสามารถกระจายสินค้าออกได้
ปํญหาก็จะถูกแก้ไขไปทีละเปลาะด้วยตัวของมันเอง
วงจรเศรษฐกิจก็จะเริ่มหมุนประชาชนก็จะกลับมามีความสุขเช่นเคย

แต่ อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะแก้ไขปัญหาดีแค่ไหนก็ตาม
หากไม่กำจัดคอรัปชั่นให้สิ้น เพื่อแผ่นดินไทยอยู่รอดแล้วล่ะก็
แก้ได้ก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น เพราะการคอรัปชั่นจะทำให้เงินหายไปจากระบบ
ไปเรื่อยๆโดยไม่มีการบริการ หรือสินค้า หรือการอุปโภคใดๆ
ออกมาสู่ระบบเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เศรษฐกิจจะพังพินาศเพราะ
การคอรัปชั่น แน่นอน

ผิดถูกดีหรือไม่ประการใด ลองพิจารณาดูครับ

ด้วยความเคารพคุณสิริอัญญา และเพื่อนพันธมิตร
ขงเบ้งดิจิตอล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น